جشنواره ای برای مردم یا چرایی استقبال از عمار
بسم الله
جشنواره ی مردمی عمار چهارمین دوره خود را برگزار می کند و به دلایل مختلفی در حال رشد است. هرچند هنوز بسیار با آنچه باید باشد فرق و فاصله دارد ولی کم کم این ره را دارد طی می کند.
با توجه به دوره چهارمی بودن عماری ها نمی توان ادعا کرد که این جشنواره باید ابعاد رسانه ای زیادی پیدا کرده باشد یا مخاطبین عام زیادی را جذب کرده باشد. اما به راحتی می توان افزایش ملموس دوست داران این جشنواره و این مدل فیلم ها را دریافت.
شاید بتوان گفت عمار در حال ذائقه سازی برای سینما هم هست. ذائقه ای که چندین سال است سینماگران ما بدون توجه به آن فیلم ساخته اند و در حال برداشت محصول خود با پدیده ی قهر مردم با سینما هستند.
امسال فرصتی شده تا کمی بیشتر با عمار و عماری ها آشنا بشوم. فیلم هایی که در این ژانر خاص پخش می شوند شاید از لحاظ حرفه ای چندان قوی نباشند، (که برخی شان واقعن از لحاظ قوت کمی از فیلم های حرفه ای ندارند.) و شاید بازیگر مشهوری نداشته باشند ولی یک ویژگی به خصوص دارد. فیلم نامه ها موضوعاتشان به کف جامعه نزدیک تر است و با داشته های مردم هم خوانی بیشتری دارد.
اما چرایی استقبال از عمار و رشد آن؟
اول اینکه همان طورکه پیشتر گفته شد، فیلم نامه ها موضوعات جدیدی را دنبال می کنند. موضوعاتی که در لایه های پایین تر جامعه رخ می دهد.
دوم اینکه عوامل فیلم برداری و ... عمدتن از بین آدم های عادی هستند. این عادی بودن و نه حرفه ای بودن آنها باعث می شود آنها بدون تکلف های موجود کار حرفه ای فیلم بسازند. برای دل خودشان.
سوم و مهم ترین نکته ای که این جشنواره دارد. پخش مردمی آن. در استان های مختلف مردمی راه افتاده اند و بانی خیر شده اند که فیلم ها دیده بشوند. این بود که مردم در حال آشنا شدن با این جشنواره و ذائقه سازی شدن هستند.
خلاصه اینکه حدس من این است که این جشنواره سال به سال و دوره به دوره پیشرفته تر و قوی تر برگزار بشود و شاید در اشل بزرگتر بتواند کم کم در فجر رسوخ بکند و جریان داخلی آن را تغییر بدهد. اما تا آن وقت راه طولانی در پیش دارد که بخش عمده ای از آن سخت و طاقت فرسا ست.
اما این شدنی است مادامی که به قدرت مردم استوار باشد و خود را در تکلف های جشنواره ی فجری گرفتار نکند.
والسلام