بسم الله

علی رغم اینکه درونم آشوبی ست بین دو نگاه کوتاه نویسی و بلندنویسی،

اما تصمیم کبرا را گرفتم و مدتی سعی می کنم، مطالبم را کوتاه تر بکنم.

البته شاید دیگر موضوعات قبلی تر، مورد بحث نباشد اما، تمرین کوتاه کردن کلام در این زمانه ی تندگذر و زودگذر شاید به نفع هم باشد. جایی که آدم ها، به خواندن توئیت های یک بندی و دیدن عکس‌های اینستاگرامی، عادت کرده و دل بسته اند، نوشتن چند پاراگرافی، تنها خسته کردن تن و جان است.

البته نه اینکه در پی جذب مخاطب باشم، نه خیر! که آرمان‌ها برای بنده هنوز همان آرمان‌هاست. اما درحال تلاشم تا دنیای واقع را در این دنیا نیز تجربه کنم.

احتمالن یکی در میان هم مطلب بلند می گذارم تا تمرینی باشد برای نوشتن و فکر کردن.

والسلام