ما کجای دنیا هستیم؟
بسم الله
چند روز پیش بود با یکی از رفقا صحبت می کردم راجع به اینکه ما برای موفقیت در دنیای حال حاضر در عرصه های مختلف باید چه کنیم؟
این رفیق ما قائل بود که ما تونستیم انقلاب رو به کشورهای خارجی صادر کنیم و ... اما به نظر می رسه علی رغم تمام تلاش هایی که می کنیم تا خودمون رو قوی نشون بدیم در تمامی عرصه ها با مشکلات عدیده ای رو به رو هستیم.
بزرگترین مشکلی که در حال حاضر بیش از هرچیزی کشور ما رو در عرصه ی جهانی ضعیف و ضربه پذیر کرده رسانه و افکار عمومی هست. تصور کنین که آمریکا بخواهد به کشوری حمله ی نظامی بکند. چنان با بازی رسانه ای خود را شاکی و کشور مورد حمله را متهم معرفی می کند که هیچ کس حتی به خود اجازه نمی دهد که فکر دیگری بکند!
اما در همین زمینه ما حتی نمی تونیم روی افکار عمومی خودمون تاثیر تام و تمامی داشته باشیم. از طرفی داشته باشید حذف رسانه های خارجی ما مانند پرس تی وی و العالم و الخ رو که خیلی راحت کابلشون رو از برق می کشند و تمام!
در این وانفسایی که گرفتار این قضیه هستیم ادعای صادرات و تغییر در موازنه ی قدرت ها رو نمی تونیم داشته باشیم. ما در قضیه ای مانند سوریه در حال خرج کردن از متخصصان جنگ خودمون هستیم و دائما این ها در معرض کشته شدن هستند درحالی که آمریکا تنها با بازی رسانه ای به راحتی دولت بشار را تحت فشار قرار داده است.
می خواهم کمی راحت تر به شما بگویم. ما در فضای رسانه ای رسمن دستمان خالی ست. صدا و سیما بدون توجه به ملزومات، مخاطبان داخلی خود را با بی برنامگی، از دست داده است و شبکه هایی مانند من و تو و فارسی وان و بی بی سی و الجزیره و ... جای آن را گرفته است. عموم مردم اخبار را از این شبکه ها یا به طور مستقیم یا غیر مستقیم می گیرند.( غیرمستقیم یعنی دوست شما بی بی سی را دنبال می کند و فردا از اخبار ناگفته توسط صدا وسیما پرده برداری می کند! بعد شما اعتمادت را به صدا و سیما از دست می دهی و همین طور روز به روز دیوار بی اعتمادی ات کم می شود تا وقتی که دیگر می شوی مشتری خبرهایی که فقط منبعشان بی بی سی باشد!)
با توجه به عدم اقبال و عدم توان ما در تاثیر گذاری حداکثری در افکار عمومی داخلی، عملن موضع ما در تقابل های جهانی بسته تر است. در چنین فضایی باید نشست و دید چه کار باید کرد؟ با این موضع پایین که به این راحتی ها بالا نمی رود و شاید همیشه پایین بماند. راه هایی مثل استفاده از پخش اینترنتی هم مدتی هست که امتحان شده. هرچند کمتر از شبکه ی تلویزیونی در دسترس است و هرچند هنوز هم نمی تونه کامل روی پای خودش بایسته اما حرکت مثبتی هست.( البته چند وقت پیش شنیدم تعدادی از ویدیوهای پرس رو یوتیوب از خروجی اش حذف کرده و بالاخره بازی در زمین گوگل هم اثر خودش رو نشون داده)
اگر زمانی خواستید برای صادرات انقلابمون کاری بکنید فکر کنین که چه طور می تونین ذهنهای عادت کرده به بی بی سی و امثالهم رو عادتش رو عوض کنین. برای شروع هم از ایرانی ها شروع بکنین.
والسلام