بسم الله

از دیروز تا حالا این سومین بار است که برای نوشتن پستی با این مضمون تلاش می کنم. اما هرچه که می کنم به در بسته می خورد. به این نتیجه رسیده ام که تعداد کلمات قابل نوشتنم در روز از تعداد مشخصی واژه فراتر نمی رود و وقتی این تعداد واژه را استفاده بکنم دیگر نمی توانم هر قدر هم اراده بکنم، واژه بنویسم. این عجیب ترین اتفاقی بود که با آن روبه رو شده ام.

حرف‌ها حامل بخشی از انرژی و توان ما هستند و فکر می کنم برای همین هست که محدودیت در استفاده ی آن‌ها دارم. البته این موضوع را بعد از اینکه چراغ این خانه را روشن کردم، دانستم. از وقتی اینجا بیشتر می نوشتم برای نوشتن کپشن عکس هایم در اینستا مخم خالی و سفید می شد. جالب انگیزناک بود به طور کلی. یک بار امتحان کنید و تعداد واژگان مکتوب حداکثر روزانه خود را حساب کنید. شاید برای شما هم مجدود بود. و یا شاید نامحدود.

والسلام